Το άκουσε στις
ειδήσεις.
Αναμορφώνουνε,
λέει, το πάρκο. Θα κοπούν δέντρα και θα φυτευτούν νέα. Θα αντικατασταθούν τα
παλιά παγκάκια, θα φτιάξουν λιμνούλες, νέα παιδική χαρά....
Σε 20’ λεπτά
περνούσε την είσοδο του πάρκου. Διασχίζοντας τα μονοπατάκια έφτασε μπροστά σε
ένα γέρικο δαφνόδεντρο. Ψηλαφίζοντας με τα δάχτυλά του τον κορμό, ακούμπησε το
μάγουλό του πάνω του και έκλεισε τα μάτια. Το χάιδευε λες και το αποχαιρετούσε.
Έμεινε έτσι για
αρκετά λεπτά και στο χώμα, ακριβώς κάτω από το πηγούνι του, έσταξαν μερικά
δάκρυα.
Απομακρύνθηκε με
βαριά βήματα. Γύρισε και κοίταξε το δαφνόδεντρο. Μιά καρδιά, δυό αρχικά και μία
ημερομηνία. Γ+Μ 10-5-1957. Και από κάτω
χρονολογίες, χρονολογίες, χρονολογίες....μέχρι το 2001.
Και έπειτα
σταυροί, σταυροί, σταυροί.....
Ένας Αγρινιώτης
με πολλές αναμνήσεις από το πάρκο.
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~
Πικρό σαν την ζωή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα μπορούν να "τα αντικαταστήσουν" εκτός από τις μνήμες...
ΑπάντησηΔιαγραφή